Wout… of mag ik zeggen… Wotje,
Bijna een jaar geleden heeft HMVV je nog gehuldigd. Je was toen vijftig jaar lid. We hebben toen in de kantine nog met zijn allen lang-zal-ie-leven voor jou gezongen. En vandaag nemen we definitief afscheid van “ons” Wotje Peijs.
Je had het niet gemakkelijk. Jij niet met ons en wij niet met jou. En toch ben je al die jaren onze club trouw gebleven. Toen het de laatste jaren moeilijker werd om elke zondag naar het voetbalveld te komen, konden we er in de bestuurskamer de klok op gelijk zetten. Tegen vijf uur ging de telefoon. Dan wou je weten wat ons eerste had gedaan. En de keren dat je zelf kwam kijken, kon je na afloop van de wedstrijd aan de bar, wel een uur mopperen over hoe slecht er was gespeeld. Het tekende hoe fanatiek je was.
Want Wotje, fanatiek ben je heel je voetballeven geweest. Al in de jeugd lukte het jou in een wedstrijd tegen Reusel Sport om de bal bij het eigen doel te veroveren en een solo over het hele veld met een doelpunt te bekronen. Jaren was je een vaste waarde als speler in HMVV 2 en later als grensrechter van HMVV 1. Weinig mensen konden jou van gedachten doen veranderen. Ook een scheidsrechter niet. Bijvoorbeeld toen je in een wedstrijd tegen Broekhoven je vlag zo kwaad weggooide dat ie hoog in de bomen bleef hangen.
Maar ook buiten het veld was je eigenzinnig en gedreven. Meer dan 20 jaar was jij, Wotje, de grote man van de toto binnen HMVV. Steevast kwam je op donderdagavond in half Mierd achterom met de toto, en – later ook – met de lottoformulieren. Met dubbeltjes en kwartjes haalde Wotje kapitalen binnen voor de club. Ook bij je werkgever Philips had je vele vaste klanten, die net als jij, tot soms ver na hun pensioen, onze voetbalclub zijn blijven steunen.
Laten we niet vergeten dat je in diezelfde periode nog eens ruim 15 jaar terreinconsul bent geweest op Sportpark De Leeuwerik. In 1993 heb je dan ook een dikverdiende oorkonde gekregen toen je benoemd werd tot “Lid van Verdienste” van HMVV. Dat viel samen met je afscheid van de toto en lotto waarbij je werd gehuldigd met de Zilveren SNS-speld. Een speld die je in een opwelling van fanatisme al eens hebt teruggegeven maar die we uiteraard hebben terugbezorgd. Want zoals ik al zei: je had het niet altijd gemakkelijk met ons en wij niet met jou.
Namens bestuur en leden sluit ik af met een laatste groet.
Wotje. Je was een gouden HMVV-er. Een kanjer voor onze voetbalclub. Met respect en waardering zullen we je herinneren, voor alles wat je voor de voetbalclub in Hooge Mierde hebt gedaan. Geniet van je welverdiende rust.